ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش ویژگیهای سازمان یادگیرنده

بسیاری از نظریه پردازان مدیریت، سازمان یادگیرنده را سیستمی زنده و رو به تکامل می دانند که به طور مداوم از طریق دستیابی به دانش، عملکرد خود را بهبود می بخشد. دو عنصر «اندیشیدن به آینده یا آینده سازی» و «افزایش ظرفیت یادگیری» نقطه مشترکی است که همه نظریه پردازان سازمانهای یادگیرنده بر آن تأکید دارند. در هزاره جدید، سازمانهایی قادر به حفظ و ادامه حیات خواهند بود که یادگیرنده باشند و سازمانی که یادگیری مولد نداشته باشد، نخواهد توانست در عصر حاضر به حیات خود ادامه دهد. مدیران سازمانها، برداشتهای متفاوتی از میزان یادگیرنده بودن سازمانهای خود دارند و برای اینکه بدانند سازمان تحت مدیریتشان تا چه اندازه از ویژگیهای سازمان یادگیرنده برخوردار است، نیاز به ابزار اندازه گیری دارند. در این مقاله، شاخصهای اندازه گیری پنج دسته ویژگی اصلی سازمان یادگیرنده، شامل ویژگیهای رهبری، نیروی انسانی، طرح سازمانی، فرهنگ سازمانی و مأموریت/استراتژی، استخراج و روایی محتوی، روایی سازه و روایی همگرا و واگرای آن با استفاده از روشهای دلفی، تحلیل عاملی تأییدی و تحلیل متغیر سنجیده شده است. شاخصهای تأیید شده در این مقاله، اجزای تشکیل دهنده ابزار سنجش ویژگیهای سازمان یادگیرنده است که می تواند در اندازه گیری میزان یادگیرنده بودن شرکتها و سازمانهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد.